مطالعه چگونگی گذران اوقات فراغت شهروندان در سکونت گاه های غیر رسمی شهر تهران

اوقات فراغت و چگونگی گذران آن از مباحث نسبتا جدیدی است که مورد توجه اندیشمندان علوم اجتماعی قرار گرفته است، به طوری که شاخه جدیدی از جامعه شناسی را تحت عنوان "جامعه شناسی اوقات فراغت " به وجود آوده است . امروزه جامعه شناسان ، اوقات فراغت و نحوه ی گذران آن را یکی از پارامترهای مهم در آسیب شناسی اجتماعی می دانند. " پدیده ی اوقات فراغت جوانان و چگونگی پوشش آن حتی اگر نپذیریم که مساله ای فراگیر و بین المللی است ، به طور قطع باید قبول کرد که یکی از مسایل اجتماعی دامن گیر بسیاری از کشورها و دولت هاست که ضرورت سیاستگذاری و برنامه ریزی پایدار و بلند مدت را در این حوزه یادآوری می کند. از جمله مواردی که در مطالعات فراغت همیشه مورد توجه بوده جایگاه اجتماعی و فرهنگی افراد و همچینین موقعیت جغرافیایی محل سکونت آنان است که تا حد زیادی بر نحوه گذران اوقات فراغت آنان تاثیر می گذارد. یکی از این موارد مردمی هستند که در سکونتگاه های غیر رسمی و حاشیه های شهری زندگی می کنند. این مناطق جایگاه فقیرترین گروه های جمعیت شهری هستند و معمولا سطح زندگی ساکنان این مناطق پایین تر از خط فقر یا حداکثر هم سطح آن است. این پژوهش ضمن توصیف شرایط موجود در دو منطقه حاشیه نشین تهران (کهریزک و اسلام آباد) از نظر اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی سعی دارد این دو منطقه را از نظر تفاوت در نوع گذران اوقات فراغت و تاثیر آن در بزهکاری و گرایش به کجروی در میان جوانان این دو منطقه مقایسه نماید. نتایج پژوهش انجام شده نشان دهنده تفاوت میان این دو منطقه از نظر نوع و میزان دسترسی به امکانات فراغتی و همچنین تفاوت در سلیقه و ذوق ساکنین هر منظقه در انتخاب فعالیت فراغتی می باشد و این تفاوت ناشی از تفاوت در منطقه جغرافیایی و تفاوت در شرایط اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی ساکنین این مناطق است.